Het begint ons te overvallen dat het einde van ons prachtige avontuur in zicht is maar we proberen er zo weinig mogelijk aan te denken. Maar omdat het zo dichtbij aan het komen is moeten we echt het gevoel onderdrukken. Nog een 8-tal dagen te gaan. We rijden naar het toeristische Phuket regio waar we dichtbij "the old town" verblijven. De eilanden rond Phuket zijn heel mooi en de streek van Krabi ook. Daarmee dat we nu toch interesse hebben om de toch drukbezochtere regio eens te gaan ontdekken. Een regio die we eerder zouden skippen als we op reis zijn; Maar omdat we nu al zo veel geluk hadden met het post covid-toerisme denken we dat het deze keer ook wel eens zou kunnen meevallen. Moest het dan toch blijken niet zo ons ding te zijn , dan verstoppen we ons ergens in een stukje jungle voor 4 dagen. Er is wel heel veel te doen dus vervelen zal geen optie zijn. Een oude stad, heel veel stranden, eiland hoppen, jungletochtjes ...
Eens we aangekomen zijn , pakken we voor de voorlaatste keer onze kleren uit. Tju, nu denk ik er toch aan. Het einde is echt in zicht. Kom, focus op dit moment. We fietsen , met de beschikbare fietsen van het hotelletje, naar het centrum. Het voelt heerlijk aan om nog eens op een fiets te zitten. The old town blijkt niet ver te zijn. Als we aankomen , verschieten we positief dat het eigenlijk wel een heel gezellige buurt blijkt te zijn. Hele toffe gekleurde huisjes, veel eetplaatskes en bars... Natuurlijk zie je wel dat het volledig voor de toeristen is ingericht. Maar hey, dat zijn we ergens ook wel en het begint dus al goed. Het aantal toeristen is een serieuze meevaller. Hoera, goed gegokt dus. We gaan nog eens een verrukkelijke curry eten. Wat moet je anders nemen? Jana's beste Curry ooit, zegt ze. Daarna slenteren we nog wat door de gezellige, gekleurde straatjes. Het is morgen kerstavond en het voelt heel raar aan. Het is 30 graden buiten en we zien in de straten, speciaal voor de toeristen , kerstbomen en kerstversiering. Kersttaferelen in een subtropisch gebied. Heel heel raar. We fietsen geamuseerd terug en gaan crashen. Morgen staat op het programma enkele stranden onveilig maken met onze barbaarse kinderen. We willen brommers huren maar dit blijkt een stuk moeilijker te verlopen dan anders. We zoeken een scooter-rental met goede reviews op en wandelen er naartoe. De eigenaar heeft maar 1 brommer meer staan. We twijfelen maar omdat Phuket zo groot is willen we toch twee brommers. "sorry sold out", tweede plaats "sorry véwie bizzie, sold out" Derde plaats, "sold out sir". Hmm dus toch meer toeristen dan we momenteel nog maar gezien hebben? We keren , na nog enkele sold-outs , terug richting ons resort en passeren terug bij de eerste scooter-rental waar ze maar 1 ter beschikking hadden. Ik zie nu dat er 2 scooters staan!! Ik snel er naartoe over een drukkere weg , opletten van het verkeer en ja we hebben geluk. Vlak na ons komen nog enkele toeristen aan voor de scooters maar wij waren lekker eerstes. NAAAA NANANAAANAA. (6 maanden 24 OP 24 met kleine kids heeft ook een invloed in onze uitspraken e gedrag) . "Dan ben je n B" ! (baby) staat stip op nummer 1 van meest uitgesproken zinnen deze reis. Gevolgd door "NEEN ik ben geen B" en de natuurlijk klassieker der klassiekers, "Je bent zelf een B".
Ik wijk even teveel af over de diepgaande gesprekken waarin we vaak verzeilt raken. We rijden enthousiast met onze twee scooters naar een strand waarvan op internet staat dat het een klein, gezellig , super rustig strand is. Het zou een verborgen pareltje moeten zijn. Spannend! We komen aan en zien met onze eigen ogen een prachtige, erg aanlokkelijke .... tropische versie van Blankenberge. Bummer! De strandstoelen en parasols lijken wel oneindig. Het strand is absoluut niet klein en al zeker niet meer verborgen voor het toerisme. Als je in 30 graden toch nog kippenvel en rillingen krijgt , is het niet goed eh. Wat een verschil van waar we kwamen. De kindjes krijgen ter plaatse wel nog een ijsje om daarna rechts omkeer te maken. We rijden naar Patong-beach omdat mijn madam nieuwe strandsletskes nodig heeft en het mogen geen ordinaire strandsletskes zijn. Geen die slecht voor de voetjes zijn. Het MOETEN Hava-Jana's zijn. Typisch dat deze winkel net in , volgens de boekjes, de drukste plaats van Phuket ligt. NOOO !! De place-to-be voor feesttoeristen. Dat beloofd , zucht. We scooteren tot we in de buurt komen en ondanks dat de zonsondergang al een halfuur volledig weg is, zien we toch een skyline die volledig verlicht is. JIP, this is ... Patong-Beach.
Het lijkt wel op de absurde Khao-San road in bangkok maar nog groter , even luid en veel drukker. Het is nog maar 2km naar de winkel meer , maar toch duurt het een kleine 40 min voor we aan het winkeltje geraken. Onderweg zien we een spektakel aan prikkels de meest marginale taferelen. Het is onvoorstelbaar en er zo over dat het best grappig wordt. Het lijkt als we in trance zijn. Na het vinden van de juiste strandsletskes rijden we volledig overprikkelt van de luide housemuziek, marginale toeristen en lichtshows, terug naar ons hotel. We moeten ons klaar maken want het is kerstavond! Je zou het echt vergeten in deze warmte. Maar we beslissen toch voor de verandering, om eens te gaan "uit eten". Jana kleed zich volledig op waardoor ik me ook genoodzaakt voel me eens treffelijk te kleden. Eens iets anders aantrekken dan mijn bier-marcellekes. Na lang lang zoeken vind ik een hemdje terug. (Een hemdje met lange mouwen voor op de vlieger en busritten waar de airco's nogal hard staan) Zo , we zijn er klaar voor! We rijden naar the old town en na wat gezellig rondslenteren beslissen we iets typisch kerstst te eten. Mexicaans :-) i.p.v. een gevulde kalkoen of curry. Kwestie van het helemaal speciaal te maken! Het eten is super lekker maar iets duurder dan de lokale restaurantjes. Maar dan opnieuw nog steeds heel goedkoop in vergelijking met de prijzen in ons Belgenland. Na een gezellige avond keren we terug voor een flinke dut want morgen is het James Bond dag. Kerstavond was zeker leuk maar het voelde niet aan als een "echte" kerst. Kerst is voor ons nog steeds iets traditioneels waar je gezellig samen met de familie pakjes openmaakt. Allen in een dikke , oversized wintertrui met kerstprint en temperaturen rond het vriespunt. De dag nadien gaat de wekker en we worden opgepikt rond 8:30u voor onze dagexcursie. Samen met nog een 8-tal andere toeristen rijden we naar monkey-cave. Een grot zoals een ander maar er zitten ook aapjes. Het toerisme hier in Phuket is toch van een heel ander niveau dan dat we anders al tegenkwamen. Hier genieten ze echt om die apen te voederen om enkele onnozele instafoto's te kunnen maken. Met als gevolg dat de apen op den duur alles uit je handen komen pakken.
Anyway, onze excursie brengt ons nog verder naar het nationale park. Maar eerst moeten we net zoals kleutertjes die op hun eerste schoolreis meegaan, in een rijtje gaan staan en krijgen we een geel stickertje. Jeij we zijn de gele groep :-D. We laten ons zoals brave kleutertjes in het bootje begeleiden en zitten flink klaar voor de bootreis. Man man man. Maar het blijkt het allemaal meer dan waard te zijn. De bootreis zelf is fantastisch mooi.
We starten te varen tussen mangroves en komen na een tijdje uit op het fenomenale national park.
We genieten van deze schitterende zichten en absorberen het volledig in ons op.
We komen na een groot uur varen tussen prachtige landschappen aan een super idyllische plaats waar we een halfuurtje kunnen rondlopen. Deze plaats is gekend geworden door de golden gun James Bond of zoals ze op hun eigen flyers staan hebben "the gloden gun". Typfouten op flyers, affiches en menukaarten zijn nogal een algemeen fenomeen in Azië en soms bijzonder grappig. Maar de "gloden gun" was wel onze dagexcursie waard. We genieten met volle teugen van de waanzinnig mooie uitzichten.
We varen verder naar een vissersdorp die ook in het nationale park ligt.
Daar aangekomen gaan we eten in een groot open restaurant van het vissersdorp. Het paalwoningendorp zelf kunnen we niet echt meer bezichtigen want ons GELE groepje moet al gauw weer verder varen en een uurtje later komen we al terug aan de pier. Onze mini-van staat ons op te wachten met nog een 20 tal exact dezelfde eruitziende minivans. Jah, welkeen is er nu weer van ons? Via het plak konden we hem terug vinden. We worden uiteindelijk als laatste van de 8 inzittenden terug naar ons hotelletje gebracht. We eten nog iets en maken de valiezen nog klaar voor onze (mogelijks) allerlaatste busrit van deze reis. 's Morgens worden we gewekt door de wekker en gaan we zoals afgesproken naar beneden waar ze ons met een auto voeren naar de busterminal. Daar aangekomen moeten we even wachten omdat de driver met zijn collega's drivers op het gemakske nog zit te ontbijten en een koffietje te drinken. Haast en tijd kennen ze hier niet, die goed is. No stress policy. Intussen vegen Jack en Lou de straat wat proper met een gevonden bezem. Wij drinken nog een sweet Ice coffee , mmmm . En al na een drie kwartiertjes keuvelen komt de driver toch aangewandeld ik bedoel aangeslenterd. We mogen instappen. Chiller kan je job niet zijn, toch?
De busrit naar Kuala Lumpur kan beginnen. Eerst op het programma is de weg naar Hat Yai. Deze stad dichtbij de grens Thailand-Maleisië is behoorlijk groot en levendig maar niet zo sexy. Daar eten we iets in een restaurantje naast de bus company waar we toch eventjes moeten wachten op onze connectierit met een grote bus. We maken nog een blokje met de kindjes en zien dat ze ook hier alles aan het klaarzetten zijn voor een vet feestje op oudejaar. Dan komt de grote bus aan en kunnen we alles inladen. Deze bus neemt ons mee door de nacht en 's morgensvroeg zouden we moeten aankomen in Kuala Lumpur. De rit verloopt goed maar het zijn wel geen bedjes op de bus. Iets bredere zitplaatsen maar geen "echte slaapbus" dus. De kindjes hebben er al zeker geen last van en vallen uiteindelijk goed in slaap. Plots stopt de bus en moeten we uitstappen en alles uitladen ook al onze grote valiezen. Gepakt en gezakt moeten we door de grenscontrole, paspoortjes stempelen. Met alle valiezen en twee half slapende kinderen op de armen zeulen we zo de grens over.
De grenscontrole zelf gebeurt super vlot, gelukkig. Alles terug de bus op en nu de laatste rechte lijn naar Kuala loempia. Met de koptelefoon op en onze favoriete muziek op rijden en slapen we ons doorheen de nacht. 's Morgens komen we aan in Kuala lumpur, gelukkig komen we 3u later aan dan gepland want 8:30 u is toch een beter uur dan 5:30 u 's morgens. Daar aangekomen, de kindjes beetje versuft nog laden we uit aan de busterminal. Maar 1 probleem er zijn nergens taxi's te bespeuren en we hebben geen internet omdat we voor 4 dagen geen simkaart gaan kopen zullen we op zoek moeten gaan naar wifi. Gelukkig is er een metrostation dichtbij waar we free wifi kunnen gebruiken en we krijgen te horen dat de taxi's hier niet meer rijden. Alles werkt via GRAB. Dus we boeken een GRAB en na 20min komt een madamke aangereden met een iets als twingo-achtige auto. Misschien een klein beetje groter dan een Twingo maar je snapt de Vibe wel eh. We slagen er uiteindelijk toch in om alles in te laden en te rijden naar een shopping mall dicht bij kirsten's huis waar we dan later op de dag zullen gaan aankloppen en kennismaken. Wie is Kirsten? Via een goede vriendin van Jana krijgen we een nummer door van Kirsten een vrouw van onze leeftijd die in Kuala Lumpur woont. We willen wat tips aan insiders vragen . Kirsten en haar man beide Belgen werken namelijk als expats in Kuala Lumpur. Kirsten en haar man zijn zo ontzettend gastvrij dat ze zelf voorgesteld hebben dat we hij hen mochten blijven slapen. Ja , klopt, we hebben elkaar nog nooit eerder ontmoet en toch mogen we er blijven overnachten en samen het nieuwejaar vieren. Veel mensen met die ingesteldheid vind je niet meer op onze planeet of toch zeker niet in België :-) . Ze stuurde ook nog of het ok was , of we genoeg hebben met twee aparte kamers en een aparte badkamer. WHAT?! Dat hebben we gedurende heel onze reis enken in Bali gehad. We slaan het aanbod niet af , want ja als ze zo gastvrij zijn dan kan dit niet meer mislukken eh, dat zijn sowieso toffe mensen haha. Ook zijn we zeer benieuwd naar hoe ze daar wonen, wat hun ervaringen zijn om hier te wonen en om Kuala Lumpur beter te leren kennen door echte locals. Anyway eerst zet de Grab , in de mini auto, ons af aan een shopping mall die nog maar net open gaat. Eerst gaan we ontbijten en daarna mogen de kindjes nog in een indoor speeltuin spelen terwijl ik en Jana Carnegie spelen op boardgame arena. Maar eerst moeten we nog een stopcontact converter aankopen. De eerste keer tijdens onze reis dat we andere stekkers hebben. Na enkele uurtjes spelen nemen we een Grab naar het huis van Kirsten. We komen aan in een hele chique buurt bij een heel mooi modern huis. Verderop zien we mooie, grote , stijle bergflanken . Mooie streek . We bellen aan en Kirsten doet open. We worden warm onthaald en maken voor het eerst echt kennis :-). Kirsten en haar man hebben zelf 2 kindjes van jonge leeftijd en Jack en Lou komen aan in speelgoed HEAVEN; Ze beginnen instant te spelen met alle speelgoed die er in huis aanwezig is. Zo, die horen we de eerste twee uur niet meer :-). 's Avonds komt haar man thuis van zijn werk en gaan we met zijn allen gaan eten bij een super lekker , authentiek restaurant.
De volgende ochtend nemen ze ons mee naar de bergen / jungle die bijna hun achtertuin blijkt te zijn. Jana moet jammer genoeg forfait geven met migraine , waarschijnlijk door de lange busrit van gisteren. Ik vertrek met de kindjes mee en een draagzak en na 5 min rijden parkeren ze hun pickup truck en gaan we op wandel. Met de onze wandelschoenen stappen we door een voorgemaakt modderwegje , uitgesleten door quads, die hier nogal populair blijkt te zijn in de weekends bij de locals. We komen gelukkig geen rijdende quads tegen (behalve eentje die een bocht gemist heeft :-) )
We zien wel dat er verse TAPIR sporen zijn die ons de weg leiden naar de waterval. De sporen zijn sowieso heel recent. Even denken we er aan dat er hier ook tijgers rondlopen en dat de pootafdruk ook van een tijger zou kunnen zijn , maar we zoeken het op op de smartphone en de pootafdruk is toch wel anders. Een tapir. Tegen de kindjes zeggen we wel eerst dat het tijgersporen zijn. Maakt het voor hun extra spannend om deze te volgen. Ook voor ons is het spannend wetende dat er effectief tijgers in de buurt zijn. We komen aan bij devwatervallen in de jungle waar de kindjes hun kleren in snel tempo uitspelen en een heerlijke douche nemen onder de waterval. Ik moet mezelf precies wat in mijn eigen vel knijpen of dit wel echt is, dit is dus ook Kuala Lumpur?! Nooit gedacht dat we in Kuala Lumpur deze miljoenen stad alleen in de jungle tochtjes konden maken. Hoe schitterend is dit? Zo onze reis eindigen, beter kan niet. 's Avonds gaan we naar Chinatown terwijl we het tweede hoogste gebouw van de wereld aanschouwen. Met zijn impressionante 678 meter hoogte reikt hij ver boven alle andere gebouwen uit. China town is zalig, vol geuren en kleuren. We wandelen al slalommend door de drukke steegjes en nemen een short-cut naar het super gezellige straatje waar we uiteindelijk gaan eten. De mooi beschilderde gele muren in het autovrije straatje wordt verlicht door allemaal gezellige lampjes. Zo zitten we gezellig BBQ sticks te eten terwijl de kindjes met hun autootjes rondrijden. Na een stevige maaltijd BBQ sticks en een ijsemmer vol biertjes leeggedronken te hebben, keren we voldaan terug naar hun mansion. De volgende dag zijn we al 31dec. Onze laatste dag voor we morgen het vliegtuig nemen. Snik snik. We gaan naar een rivier aan de rand van de jungle waar we de kindjes laten dobberen op een band in de vrije natuur. We genieten met volle teugen van de rivier waarvan de zijkanten bamboe, varens en allerlei prachtige jungleplaten zijn. In de namiddag gaan we zwemmen in het lokale zwembad in de residentiele wijk van Kuala Lumpur, terwijl Kirsten nog de inkopen doet voor vanavond. Op het menu, vis gerechtjes en Bloody Mary's. Het wordt een gezellige oudejaar in Kuala Lumpur en zien tussen de wolkenkrabbers hier en daar wat vuurwerk voorbijvliegen. De dag nadien gaan we nog met zijn allen lekker gaan eten in een heel lokaal restaurantje waar geen Engelse menu's te vinden zijn. We laten ons verassen en het is iets Indisch-achtig. Het is heel lekker en spotgoedkoop. Daarna vertrekken we naar de airport en nemen we afscheid. Met tranen in de ogen inchecken omdat we heel goed beseffen hoe mooi ons halfjaar gezinsavontuur is geweest. We zijn ontzettend dankbaar voor de keuze die we gemaakt hebben . We beseffen ook dat we weer een totaal anderen levensstijl tegemoet gaan nu. Terug naar de drukke maatschappij en het slechte weer haha. Het doet echt pijn om terug te moeten keren . Nu weten we ook dat we na na 6 heerlijke intense maanden 24/24 samen zijn, elkaar duidelijk nog niet beu zijn. In tegendeel we hebben de beste gezinsteambuilding achter de rug die we gigantisch zullen koesteren. Heimwee naar huis hebben we niet gehad. Maar bon, de realiteit is er nu en we vliegen terug onder redelijk grote turbulentie richting Abu Dabi waar we 8 uur vast komen te zitten. Daarna vliegen we door op Brussels airport. Bedankt om onze avonturen mee te volgen en hopelijk binnen enkele jaren , nog eens eh. :-)
Tot binnenkort.
Groetjes David, Jana, Jack and Lou.
Comments