top of page
Zoeken
Foto van schrijverDavid Seys

Robinson Crusoe achterna.


We wisten lange tijd niet hoe lang we in Cambodja gingen verblijven en of we nog naar Koh Rong (eilandje van Cambodja) gingen gaan, maar omdat ons Cambodjaans avontuur zeer intens was besloten we een eiland te doen net over de grens. Ja, opnieuw Thailand. We voelen , hoe leuk het ook was, dat we nu nood hebben aan rust. (Je zou het misschien niet denken maar reizen is best vermoeiend. :-) ) Maar niet alleen rust, ook properheid, veiligheid, een chille vibe , goede wegen , deftige winkels , dus gemakkelijker reizen. Het blijft immers een reis met twee kleuters en Cambodja was echt heftig :-) en "edgy" in momenten. We kregen een tip door van Griet en Senne dat het Thaise eiland Koh Chang een aanrader is. Naar het schijnt geraakten ze daar bijna niet weg. Dit eiland ligt dicht bij de grens van Cambodja en is dus ideaal voor ons en een super alternatief voor Koh Rong. Eens we op het einde komen van een van de knettergekste wegen die we ooit deden in Azië , die trouwens meer op restanten van de bombardementen lijken, laten we onze visums afstempelen en rijden we Thailand terug binnen. Hoe gek!! Het verschil! Zelfs de eerste meters over de grens is al een opmerkelijk verschil. Goede wegen zonder vuiligheid langs de weg! Alles verloopt zo smooth als iets. Het lijkt wel te gemakkelijk nu. Laten we terug gaan. Not. We komen aan bij de pier waar we de allerlaatste Ferry van de dag nog net halen en zo varen we richting Koh Chang. Ik zit met de ehm buikloop , een cadeautje van het Cambodjaanse eten, te sprinten naar een wc op de boot. Ik moet er geen tekeningetjes van maken hoe vies deze toiletten zijn. Maar de nood is te hoog, ik moet gaan. Het is pikdonker als we toekomen en we beslissen het te voet te doen. Het is maar een kleine 2km ver. Grab werkt hier niet en de prijzen van de tuk tuks , die ze hier vragen , zijn veel te hoog. Het is niet ver naar ons resort maar het blijkt al direct een pittige bergklim te zijn. Met onze bagage en de kinderen zijn we eventjes weer ras echte Vlaamse trekpaarden. Eens we helemaal bezweet aankomen checken we in en worden we begeleid naar onze kamer. Het resort is gigantisch. Onze kamer is deze keer super ruim en ideaal om hier een langere tijd te verblijven. We nemen een verfrissende douche en eten de eerste nacht in het resort zelf. Het Thaise eten is , zoals steeds, onverbeterlijk van smaak. Dit zijn nu echt eens de curry's die ik ELKE dag zou kunnen eten (wat ik zo goed als elke keer doe en neen ik geraak ze niet beu). Na een volledige dag gereisd te hebben zijn we helemaal kapot en gaan slapen.

Als we 's morgens wakker worden zien we ons uitzicht vanuit onze kamer. Waauw!!

We kijken uit op bergen met rivieren en palmen er tussen.

Ook als we gaan ontbijten in ons resort is dit heerlijk gelegen aan de zee. Het resort is zo gigantisch groot dat je zelfs naar het ontbijt toe moet rijden met brommer of je laat je voeren door van die golfkarretjes, of je stapt een half uur te voet in bakkende zon. Jack en Lou lopen na hun ontbijtje naar buiten om in de zee te spelen of eventjes te chillen in de poefzakken terwijl mama en papa nog rustig verder blijven ontbijten met uitzicht op de kids.

Het eiland is eigenlijk één groot nationaal park . Waardoor het bouwen van huizen enkel langs de kustlijn mag en zeer beperkt blijft. Het binnenland is nog zeker 80 procent pure magie van bergen en regenwoud en de rest zijn rubberplantages en dorpjes die verspreid liggen langs de weg. "De weg." Er is maar 1 weg die niet in een lus maar in een U vorm het eiland omarmd. langs de westkust en die langs de oostkust. Je kan het eiland niet rondrijden en daar hebben ze bewust voor gekozen. De weg van de Westkust is de kant waar de meeste resorts en restaurants zijn , wat nog steeds heel erg meevalt (de toeristische kant). De weg langs de oostkust is eerder de kant waar de locals nog steeds leven en daar staan amper enkele huizen verspreid over grotere afstanden en hier en daar vind je ook een verborgen resort of restaurantje. Maar wat opvalt aan Koh Chang is , waar je ook heen gaat de westkant of oostkant , het is overal mooi om met je brommer te rijden. Je rijdt er over de bergflanken met een bijna constant uitzicht op de prachtige kustlijn of jungle.




De mooie stranden liggen er overal verlaten bij. Prachtige witte stranden en niemand op te bespeuren. Heerlijk! Het lijkt op vele momenten alsof het nog een onontdekt eiland is. De minst toeristische kant is wel de allermooiste in onze ogen, maar het is een nek aan nek race. De rest van het binnenland is zoals ik al zei jungle , regenwoud bergen en watervallen , ideaal voor wandelingen! Jeij eindelijk nog eens deftige wandelingen maken. Dat was lang geleden, althans om de mogelijkheid te hebben om er in te wandelen. Ofwel was het te gevaarlijk voor landmijnen of wel had je elke keer een gids nodig. Dus nu terug op ons eentje de jungle in. Maar steeds op eigen risico. Er zijn elk jaar toeristen die verdwalen en zelfs omkomen in de jungle. We zijn gewaarschuwd. Gsm signaal is er in elk geval niet. (Dit bleek achteraf gezien , bijna overal zo te zijn op het eiland.)


De family poco loco is er helemaal klaar voor.

Zowel voor de kinderen als voor ons zijn jungle trekkingen een van de leukste activiteiten die we samen kunnen doen. Jack is extreem enthousiast bij elke jungle trek die we doen. En als hij zijn junglebroek aan heeft en zijn zonnebril opzet is hij helemaal onstopbaar!

Loutje is er ook veel beter in geworden en houdt het al een stuk langer vol nu. Hij wil niet onderdoen en gaat er ook volledig voor. Klimmen , klauwteren, rotsen beklimmen, met touwen ...

Het blijven wel zeer intense tochtjes en vragen veel energie van zijn korte beentjes. Dan is het tijd voor de draagzak.


We klimmen en klauteren verder over rotsen, slingeren aan lianen, luisteren naar de vele dieren , struikelen af en toe over boomwortels, trekken ons op naar boven met touwen en chillen bij de watervallen.



Niets is leuker dan een lekkere picknick in het hartje van de jungle.








We keren na enkele uurtjes heerlijk wandelen , veilig terug uit de jungle. We made it back.

Koh Chang is een perfect eiland voor alles wat we leuk vinden. Met de mogelijkheden die we hier hebben kunnen we elke dag kiezen wat we eens zullen doen. De kinderen zijn volledig in balans en zijn bijzonder verdraagzaam naar elkaar toe en zijn voor alles enthousiast. Bij ons resort is hier ook een speeltuintje buiten en binnen die ideaal is voor de kindjes en voor ons ook. Terwijl de kindjes spelen wisselen we elkaar af met even Me time. Een work out , in yoga positie gitaar spelen, spelletjes spelen,...

Ondanks de reagy vibes overal blijven het toch vooral punk- rocknroll-blues riffs bij mij.


Het eiland staat gekend voor het lekker niets doen en veel chillen. Dus ergens moeten we dat respecteren en zo spenderen we onze voormiddagen door: Opt gemakske opstaan, naar het ontbijtbuffet gaan, lang blijven hangen in de ligzetels onder de palmbomen terwijl de kinderen spelen aan het strand. Dan is het plots middag en gaan we iets eten gevolgd door een activiteit waar we goesting in hebben op dat moment. De volgende opties zijn er:

-Genieten van de rust en natuur,

-Naar een bounty strand gaan.

-Op ontdekkingstocht in de jungle op zoek naar watervallen

- Heel veel chillen op prachtige locaties met een cocktail.

Je merkt dat de keuze lastig is en voor veel stress zorgt.

Er is een live music bar aan de Westkant van het eiland op 20 min rijden en daar pik ik 's avonds eens een optredentje mee. Heerlijk. Aziatische coverbands, ik ga ze nog missen. Soms is het pijnlijk grappig maar ik geniet keihard van een streepje livemuziek.


Ik wil jullie niet jaloers maken met dit prachtige weer en schitterend eiland maar hoe langer we hier zijn hoe meer het als een 'best off' eiland lijkt te zijn. Genieten, genieten, genieten. Ik hoop maar dat onze genieter niet stukgaat van de hele tijd in overdrive te moeten gaan. Maar daar zullen hier wel herstelpunten voor te vinden zijn. De mensen die hier wonen zijn de chill guru's van allerhoogste niveau. De elite van de wereldkampioenen chilling & relaxing zijn hier allemaal aanwezig. Doe daar nog n groot schepje GANJA (cannabis) bovenop , think positive and be open minded en je bent klaar om hier te komen wonen. Ik ben er bijna maar dat deeltje Cannabis vervang ik dan door vèllie spicy cully's.


Elke avond met heerlijke temperaturen en prachtige zonsondergangen nog even het zeetje in.



Het weer is ideaal. 25-28 graden op de koudste, bewolkte dagen en 28-34 graden op de meeste dagen. Stralende zon en tot nu toe nog geen enkele druppel regen. We voelen ons heel op ons gemak en dat is waar het hier allemaal over gaat. Je hoeft hier nu echt eens niets doen. We blijven maar dagen bijboeken en we tikken uiteindelijk af op 13 dagen Koh Chang.

We raakten in contact met een tof Hollands koppel en hun twee kindjes(Mauritz, Carlein, Jet en Lout) die hun huis verkochten en nu rondreizen. We worden gevraagd voor een dinertje samen en dit slaan we niet af. Het wordt een leuke 'gesellige avond' en de kindjes spelen goed samen. Enkele dagen later worden we bij Paul, een andere , iets oudere hollander, ex charmezanger uitgenodigd op zijn verjaardagsfeestje in de namiddag. Paul had in zijn begin volwassen jaren eens heel veel geld met casino spelen gewonnen en zo is zijn leven totaal veranderd geweest en een start voor een rijkelijker, zorgenlozer leven te leiden. Maar omdat het onze laatste dag is en morgen moeten vertrekken willen we liever, nog een laatste keer, naar ons favoriet strand gaan , waar we heel de namiddag Robinson Crusoe spelletjes spelen. Mijn fantasie slaat altijd op hol op dergelijke plaatsen en we doen natuurspelen, kokosnootwerpen , kampjes bouwen met aangespoelde en natuurlijke spullen, Kokosnootbewakers van de zee, kokosnootparcourtjes. De kinderen amuseren zich rot en wij ook.


We keren moe en voldaan terug bij de avondval en besluiten toch nog eens langs te gaan om te zien of nog iemand op pauls feestje is. Het is al pikdonker als we aankomen bij blues blues (waar het feestje was) rond 19u maar zien nog lichtjes branden en horen wat muziek. Ze zitten te eten aan tafel en we worden hartelijk ontvangen en mogen onze voeten mee onder tafel schuiven. Het andere hollands koppel is er ook met hun kindjes. Het wordt nog een hele leuke, gezellige avond. Jana , enthousiast zoals ze is, raakt snel geïnspireerd door Paul zijn casino verhaal en begint zelf al casino plannen te maken. In haar beleving is ze ook al gewonnen. Piesch of keik. Als ik dan droog, vraag met welk geld, wordt het enthousiasme al serieus wat afgenomen. Sorry.


Op de laatste dag is het nog steeds heel hard twijfelen of we nu gewoon hier niet zullen blijven tot het einde van de reis. Uiteindelijk met een heel dubbel gevoel besluiten we toch door te reizen richting onze eindbestemming Kuala Lumpur waar we uiteindelijk nieuwjaar zullen vieren en onze vlucht terug naar Brussels airport te nemen. . We zijn nog maar weg en hebben al spijt van onze beslissing en daar bovenop krijgen we toch enkele serieuze tekens van het universum dat we inderdaad beter gebleven waren. (zie volgende blog)


(PS Mijn blogs zijn een beetje in vertraging omdat we vaak geen internet hadden vandaar de delay. )

67 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comentarios


Post: Blog2_Post
bottom of page