We overnachten twee nachtjes in Bangkok zodat we onze was nog eens kunnen doen en dat we de afstanden wat kunnen doseren voor de kindjes. We nemen ze mee naar een leuke speeltuin waar alles uit hout gemaakt is. Intussen gaat Jana met de was naar een wasserette. Na het spelen gaan we Jana vervoegen in het koffiebartje waar ze zit. Terwijl Jana koffietjes drinkt en gebakjes eet :-) doe ik nog eens een poging om met Jack en mezelf naar de kapper te gaan. Ik heb geleerd uit mijn vorig kappersbezoek, die ook in thailand was , dat de kapsels die je vraagt niet altijd dezelfde zijn bij uitkomst. Sedert die ervaring heb ik mezelf voorgenomen om alleen bij een kapper te gaan die goed Engels kan. Het toeval doet hem er net voor dat er een kapper naast de koffiebar is. Jah ik ga nu ook niet de stad rondzoeken naar een Engels sprekende kapper als ik hier een kapper heb, zegt het stemmetje in mijn hoofd. De kapster moest ik bijna wakker maken toen ik binnenkwam en ondanks dat het alweer een erg local kapster is waarvan ik denk dat toeristen hier hun haren NIET laten knippen , blijf ik binnen. Ik kijk even rond, het ziet er niet echt modern uit om het nog mooi uit te drukken. Maar het is zo dichtbij dus ja het gemak neemt alles over. De wastafels hangen half uit elkaar en het is een chaotisch boeltje. Maar om het in de kreuners termen uit te drukken "zo zijn er zo velen" niets bijzonders hier in Azië . Het uitleggen hoe het geknipt moet worden duurt bijzonder lang want ze verstaat echt geen woord Engels zelfs geen robot-engels (later meer daarover)! Ik merk dat ze het zelf raar vindt en zelfs een beetje ongemakkelijk dat ik in haar kapperszaak blijf en niet vertrek. Als ze door heeft dat ik toch blijf om onze coupe door haar te laten knippen merk ik een bepaalde nerveusheid op. Niet enkel de uitleg verloopt moeizaam maar ze moest eerst nog haar bril zoeken en daarna was ze een tijdje op zoek in haar rommelboeltje , naar haar tondeuse. HAHAHA de meeste zouden nu zeker al weggelopen zijn denk ik. Maar ik vind het best wel iets hebben en kan het avontuur niet weerstaan. Ik toon nog eens de foto's van de vorige kappersbeurt en toon met gekruiste handen NOT THIS; no no no. Ik schud nog eens overdreven met mijn hoofd heen en weer. Ze wordt nog nerveuser nu. Little bit. Ik neem Jack zijn haren vast en toon het met mijn vingers. Ze knikt maar ik merk dat ze heel veel stress heeft om te knippen. Ze neemt wel heel erg haar tijd en gaat bijzonder zorgvuldig en langzaam te werk, het lijkt wel of ze archeologie gestudeerd heeft. Haar bril wordt enkele keren terug op zijn plaats geschoven zoals Guido Pallemans zou doen en ze bekijkt het van alle kanten als ze niets vergeten is.
Het resultaat was gelukkig echt goed deze keer. Oef, niet te veel af , geen kale plekken en mooi geknipt. Ok nu ben ik aan de beurt. Ik neem plaats op de stoel met minder stress dan de vorige keer en ook voor mij neemt ze enorm haar tijd. Hoewel mijn stress weg is merk ik dat de hare precies verdubbeld is. Ocharme, ze staat bijna met trilhanden te knippen en kijkt me om de 5seconden goed aan of ik het nog Ok vind. Maar ik steek mijn duim in de lucht en ik zie aan haar ogen dat ze opgelucht lijkt te zijn. Na een drie kwartier binnen te zijn betalen we 5euro voor samen en zijn we met een frisser kopje goed bediend geweest. Bedankt mevrouw de kapster. Sorry voor de stress die we je bezorgden. De taal spreken zal wel zijn voordelen hebben. We eten 's avonds heel lekker voor enkele euro's per persoon bij de eetplek om de hoek. Onze kleren zijn gewassen en buiten mooi gedroogd. Zodat we helemaal klaar zijn voor onze volgende bestemming.
De dag nadien rijden we door naar ons nieuw mysterieus eiland. In de vorige blog kon je lezen dat het net voor onze tussenstop in Bangkok niet helemaal volgens planning liep maar hey, dat is reizen in Azië. Als je het minst verwacht kom je wel eens iets tegen en dit zorgt dan weer voor een leuk verhaaltje bij. Het moment zelf is het wel spannend of een beetje frustrerend maar dit komt vooral omdat het reizen is met de kindjes. Normaal gezien zouden we er steeds om lachen en dit is natuurlijk ook wat reizen in andere continenten zo heerlijk maakt. Het moet allemaal niet te gemakkelijk zijn. Bij onze vrienden van Gent die ook onderweg zijn naar hetzelfde eiland is hun rit ook niet al te goed verlopen. Zij komen van de andere kant van Thailand en werden plots gedropt bij een eindstation die niet hun eindstation was. Erger nog, in een dorp , volledig afgelegen met een bijna onuitspreekbare naam waar we nog nooit van gehoord hebben. Dit was natuurlijk niet zo gepland waardoor ze hun overnachting die ze geboekt hadden , op een andere locatie, niet meer konden halen. Daar ter plaatse moeten ze hun plan trekken om snel een overnachting te vinden, en de volgende ochtend er ook maar zien weg te geraken . Geen kat die er Engels spreekt en op het almachtige internet staat alleen maar informatie die niet meer up to date blijkt te zijn. Wat ze wel weten is dat er toch enkele bussen zouden moeten rijden maar wanneer juist is één groot vraagteken. Dus staan ze 's morgens buiten te wachten en proberen ze te communiceren om te weten te komen welk uur de bus komt. In gebarentaal en een wir war van rare woorden proberen de bewoners te zeggen dat de bus ooit wel zal toekomen en dat ze gewoon een beetje moeten wachten. En zo staan ze gepakt en gezakt te wachten tot daar effectief plots een bus komt opdagen, die hun meeneemt naar de pier waar ook wij onze boot overtocht nemen. (Dit is wel de mega korte versie van een langer episch avontuur).
Na een toffe bootreis met de speedboot, op een wilde zee ,slagen we er beiden in om met ons gezin dezelfde dag aan te spoelen op ons nieuwe eiland. Het is bewolkt en ruig maar het regent niet. Er is een storm overgewaaid van de andere kust, waarbij zelfs een marineschip kapseisde. Wij komen eerst aan en na enkele uurtjes komen zij ook aan. Het is een heel klein eilandje dat zo goed als verborgen blijft voor het toerisme. Gelukkig maar want dit maakt het een nog bijzondere ervaring. De zee is wild , er is veel wind en bewolkt maar wij hebben in elk geval nog geen enkele druppel regen gehad in meer dan een maand tijd denk ik. Het eiland is fantastisch. Het ziet er uit als 'back in the days'. Waarschijnlijk , hoe de gekendere eilanden er vroeger ook moeten uitgezien hebben voor ze ontdekt en overrompelt werden door het toerisme. Wat meteen opvalt is dat er hier geen enkele auto rijdt . Hier zijn de wegen dan ook vaak geen wegen maar smalle wegeltjes voor brommers of voetgangers. Dit is al een van de redenen dat je weet dat het eiland nog niet mainstream is. Er is nog 1 reden waarvan je in Thailand weet dat iets zo goed als onontdekt is. Namelijk dat de kolonisatie van de 7-eleven ketens hier niet te vinden is. Normaal vind je in Thailand bijna om de 4 straten een 7-eleven winkel. Hier dus niet. Er is ook geen enkele andere grote winkel. Enkel die typische kleine lokale mini-shopjes.
Als we aankomen worden we al opgewacht door een tuk-tuk driver van het resort. Hij brengt ons naar ons resort en onderweg zien we de charmante wegeltjes, leuke restaurantjes, rubberplantages en jungle. Het voelt al meteen super chill en laid back aan. Oef want na Koh Chang is het echt niet gemakkelijk om een waardige opvolger te vinden. Het legt in ieder geval heel goed aan. De reggae vibes zijn aanwezig en de happy shakes ook. Sedert deze zomer is cannabis gelegaliseerd in Thailand en dat is overal te zien. Bijna elk restaurant of resort verkoopt het. Veel eigenaars van de bars zitten er behoorlijk chill-stoned bij en glimlachen de hele tijd terwijl ze je met beide ogen in een andere richting aankijken. Ons resort ligt aan de zee en het is de eerste keer dat we een van mijn favoriete vogels "the hornbills" (de neushoorvogels) van zo dichtbij kunnen bewonderen. Schitterende beesten.
Die zijn hier talrijk aanwezig en vliegen soms amper twee meter boven je hoofd. Ook als we de komende dagen aan de ontbijttafel zitten (die bijna op een open boomhut lijkt) komen de vogels op enkele meters van je vandaan zitten. Dit is één en al genieten. Een heerlijk ontbijt, met uitzicht op de zee en jungle waarbij hornbills je komen observeren en wij hun. Fantastisch gewoon en ook de kinderen genieten met volle teugen van dit schouwspel.
Meestal zijn hornbills redelijk mensenschuw en vliegen ze hoog boven je in de jungle maar hier dus heerlijk dichtbij. We vertellen Jack en Lou dat ze komen kijken of ze hun ontbijtje flink opeten. Dit stimuleert alleszins goed en ze roepen naar de hornbills dat hun ontbijtje op is.
De prachtige arend is hier ook talrijk aanwezig op dit eiland. Soms zitten ze met 10 boven je hoofd rond te cirkelen. Onwerkelijke beelden en prachtige vogels.
Als Senne en Griet aangekomen zijn en ze met hun kinderen hun kamer geclaimd hebben spreken we na ons eten af. Het is zo tof om elkaar terug te zien! De eerste keer dat we afspraken in Laos zaten we nog maar halverwege onze reis en kenden we elkaar uiteindelijk nog niet zo heel goed. Het klikte heel snel en om nu , op het einde van onze reis, nog eens elkaar te ontmoeten is heel tof. We hebben beiden zoveel leuke, mooie, gekke dingen gezien en tegengekomen dat we zoveel leuke verhalen kunnen delen. Het schept toch echt wel een bijzondere band, los van dat ze een super toffe gekke familie zijn. De kinderen komen ook heel goed overeen en het is heerlijk om ze te zien samenspelen ondanks dat Sam en Robin toch een tikkeltje ouder zijn. We lachen en aperitieven ons doorheen de eerste avond aan het strand. De dagen nadien zijn allemaal super chill en in de voormiddag doen we zo wat elk ons ding, opt gemakske. Dan spreken we af in de namiddag om het eiland samen wat te ontdekken. We gaan o.a. naar een dorpje die helemaal afgezonderd ligt op een "pirateneilandje". We worden met een zelfservice overzetje opgehaald door Sam en Robin.
Want om aan de overkant te komen via de restanten van de ooit bruggen geweest, zal het niet meer lukken.
Jack en Lou krijgen een "piratenketting" die ze daar gemaakt hebben.
De mensen leven er nog redelijk remote en we gaan ze nu ook niet bewust gaan "observeren" maar passeren wel langs hun dorp vanop een afstand.
Even verder beklimmen we een berg door een stukje jungle waar we even later een hippiebar tegenkomen op een schitterende locatie. Met een fris pintje in de hand kijken we over een prachtig uitzicht waarbij je het dorp ziet liggen en de ruwe kustlijnen.
Terwijl de kinderen schitterend samen spelen van barman/barvrouw en obers genieten wij van het uitzicht en een behoorlijk aantal arenden die over ons heen vliegen. Griet zijn we helemaal kwijt op dat punt, gezien ze nogal een arend fanaat is. We wandelen de avond in langs jungle paadjes en kustlijnen met een schitterende zonsondergang om dan uiteindelijk , moe gewandeld (vergeet-nooit-je -draagzak-momentje) , nog een tuk tuk te nemen naar onze brommer.
Omdat het eiland zo klein is, er geen auto's rijden en de maximum tijd van een ritje 7minuten bedraagt , gaan we full asian style. Het is altijd super gezellig onderweg.
Jack en Lou genieten van het chillen in de hangmat met een luisterverhaaltje zoals ze vaak doen.
Mijn beste curry van de reis moest ik fotograferen. Ik weet niet hoeveel curry's ik nu eigenlijk al gegeten heb. Het zijn er belachelijk veel alleszins en keer voor keer zijn ze lekker maar na enkele vorige scores van 10/10 is deze toch wel de 11/10 . Hoe doen ze het toch. De smaak is ongelooflijk.
We gaan ook op dit eiland eens het kokosnootwerpen introduceren. De kinderen gaan er helemaal voor en bouwen zandkastelen.
De dagen vliegen net zoals de hornbills en arenden voorbij en voor we het weten nemen we de boot naar onze volgende bestemming.
Het was een zeer leuke periode en een geweldige opvolger voor Koh Chang.
Op naar , een gokje wagen bij deze bestemming, Phuket. Het tegenovergestelde van wat we net deden. De plaats staat gekend voor zijn drukke toerisme. Eens gaan zien wat die hype daar allemaal is. Maar misschien wel leuk om op zo een plaats kerst te vieren. We zien wel. Het wordt in ieder geval een van de laatste blogs. SNIK SNIK
Comments