Nadat mijn mama terug naar België vertrokken was gaan wij nog een grote week langs de kustlijnen van Sanur vertoeven.
We besluiten het terug wat kalmer aan te doen en de focus op de kinderen te leggen voor we het drukke Bangkok binnenvliegen.
Jana had een zotte promo voor 3 nachten in een ideaal resort voor de kindjes kunnen boeken. Een soort van studio waar we heel veel ruimte hadden. Twee slaapkamers, twee badkamers, een keuken en een living. Het resort zelf is een groot familie vriendelijk-complex en heeft zwembaden met een glijbaan en er zijn tal van activiteiten voor de kinderen. Iets wat we eigenlijk nooit zouden boeken maar nu dus wel. We laten ons in de buurt nog eens masseren aan een 6 euro / uur.
We konden nog een opvolgende promo boeken in een ander veel te sjiek hotel. Als de promo nu eenmaal zo goedkoop is kan je dit niet laten liggen . Dergelijke resorts zijn normaal serieus boven onze prijsklasse. We profiteren er van en genieten van de kansen die we nu kunnen meenemen.
Jack en Lou spelen ober en nemen onze bestellingen op.
Naast onze luxueuse kamer hebben we nog eens een privé zwembad ook waar we grondig gebruik van maken en inzetten op het zwemmen van Jack. Jack wil nooit zonder zijn zwembandjes het water in maar na lichte dwang lukte het toch om hem zonder zijn bandjes in het water te krijgen. Even later was hij , wel niet met de beste bewegingen, aan het zwemmen!! Hij kon het! De allereerste keer zonder bandjes. Een nieuwe mijlpaal. Hij was zelf super trots en kreeg een zelfvertrouwen boost.
Sanur is niet perse de mooiste regio van Bali maar de regio is ideaal voor met kinderen. De kalme kustlijn is daar bij een topper want veel andere kustlijnen op Bali zijn surfspots waar de golven te krachtig zijn om met de kinderen te kunnen spelen.
We maken nog enkele uitstapjes met onze vertrouwde brommer naar andere kustplaatsen en maken ons klaar voor ons vlucht Denpassar-Bangkok.
C-ya Bali.
Nadat we 4u gevlogen hebben komen we weer aan in ons centerpunt van al onze bestemmingen. Bangkok!
Bangkok is ons niet ongekend. We zijn hier al redelijk veel geweest. Meestal als korte tussenstop voor we naar andere gebieden gaan. Elke keer als we er zijn ontdekken we wel nieuwe dingen. We hebben daardoor al redelijk veel gezien in Bangkok maar dit is tegelijkertijd zo relatief . Bangkok is een geflipt grote stad waar de mogelijkheden oneindig zijn. We beslissen dus eens wat langer te blijven. Bangkok is een bruisende stad en dan bedoel ik niet alleen het verkeer die een constante wir war is van taxi's , brommers , tuktuks en auto's. Het is 24/24 een bron van energie , drukte, lawaai, ... Je wordt er in meegesleurd alsof je in een oog van een orkaan terecht komt. Het is ook pas als je weer buiten de stad in de natuur bent dat je beseft hoe heftig Bangkok wel is en hoeveel duizenden prikkels per milliseconde je daar opdoet.
Bangkok is zo bruisend dat je het kan vergelijken met een cola fles waar je enkele mentossen in gooit. Crazy. Moeilijk te omschrijven wat het is maar Bangkok heeft wel echt iets speciaals over zich heen hangen. Het is niet zomaar een grootstad met enkele wolkenkrabbers. Bangkok heeft een soort van ruw rock-n-roll gehalte. Edgy, dirty, een stad waar precies alles mogelijk is.
Er is ook een gekende backpakerstraat , de Khao San road, waar we even heen gaan. Een afgezette straat waar het lawaai oorverdovend op je af komt. Tientallen tuktuks staan klaar op de hoek van de straat om je zat terug naar je hotel te voeren. Als je door de straat wandelt met een decibelmeter dan slaat hij gegarandeerd tilt. Het is werkelijk de ene bar tegen de andere en het lijkt alsof ze allemaal de luidste bar van Bangkok willen zijn. De volumes zijn buiten proporties luid, en ik kan je verzekeren dat ik veel gewend ben met mijn gitaarversterkers :-) . Je kan er los van liters cocktails of emmers bier drinken ook van alles eten; Streetfood maar ook schorpioenen, kakkerlaken, spinnen, of een brochette van krokodil. Kies maar. Ik moet eerlijk zijn dat ik , vooral door de luide kakafonie , volledig overprikkelt geraak en hier zo rap mogelijk wil weggaan maar ook om de kinderen hun gehoor te beschermen.
Los van de Khao San straat verkennen we andere buurten in Bangkok.
Hoe meer we hier komen hoe leuker we de stad vinden en hoe meer we nog willen ontdekken. It grows on you. Het is een propere stad maar ook een vuile stad het is een heldere stad maar ook een zeer donkere stad en dan als de nacht valt , dan verandert de stad in een explosie van kleuren en geuren. Nog meer dan overdag. Neem je een taxi doorheen de stad dan zie je de rijkdom. Van gekke architecturale wolkenkrabbers tot de meest decadente shopping_malls. Tussenin en verspreid, over heel bangkok eigenlijk, zie je ook wel de donkere kant, de armoede. Mensen die wonen in tegen elkaar gestapelde metalen golfplaten , soort van sloppenwijken. Of hele arme appartementsblokken met minikamertjes waar de vuile was buiten hangt te drogen aan de op gevangenis lijkende traliën die hun ramen moeten beschermen. Het lijkt absurd. Als de avond valt is de skyline fenomenaal verlicht. Er zijn tal van tempels en oude gedeeltes als ook een hyper moderne kant van Bangkok.
Hoe je ergens wil komen is up to you.
Je hebt de keuze uit :
De metro, Bts, Taxi, boot, tuk tuk, fiets of fietstuktuk of te voet natuurlijk. Of als voor Jack en Lou op de rug van mama en papa.
Wij gebruiken vaak de Grab app waarmee je heel gemakkelijk je vervoer of eten kunt regelen. Je geeft je bestemming in en je locatie wordt automatisch vastgesteld dan wordt er gezocht naar een dichtstbijzijnde bestuurder en de kostprijs komt tevoorschijn. Als je dan akkoord gaat klik je op book en dan zie je ook meteen waar de chauffeur zich bevind, hoe lang hij onderweg zal zijn en een bijhorend plannetje waar je hem of haar kan meevolgen tot bij je vertrekpunt. Je kan de app ook gebruiken om eten te bestellen zoals dileveroo bij ons.
We gaan ook een avond naar het Loy Krathong (jaarlijkse lichtfestival) die elk jaar in Thailand plaatsvind op de avond voor de volle maan in november.
"Loy" betekent drijven en "Krathong" is het drijvende mandje dat gemaakt wordt van de stam van een bananenboom en banenenbladeren De krathong wordt versierd met bloemen, wierrookstokjes, een kaarsje en soms een kleine maaltijd. Het kaarsje op de Krathong wordt aangestoken en wanneer het kaarsje brand wordt de Krathong op het water losgelaten. Hierdoor kun je hele rivieren vol met verlichte Krathongs zien.
Er zijn twee redenen waarom ze dit vieren:
Om de watergod te vragen om vergeving voor het vervuilen van het water
Om alle 'bad karma', woede en ergernissen van zich af te zetten
Overal waar we komen verkopen ze versierde krathongs in mooie kleuren. Ze staan in massa's aan te schuiven met hun krathong , om die op hun beurt te kunnen aansteken en laten neerzakken in de rivier via een katrolsysteempje. Door de vele wind zijn er wel veel krahtongs waarvan de kaarsjes onmiddellijk uitgeblazen worden of zelfs omkantelen op de grote rivier. Maar dat houdt hen duidelijk niet tegen om ermee verder te gaan.
We gaan eten in een leuke plaats waar een optreden bezig is en het stampvol met locals zit. Ik bestel eveneens een ticket voor mijn favoriete band Guns 'n Roses die naar Bangkok komt!
We bezoeken enkele zotte schoppingmalls waar de kinderen in indoorspeeltuinen kunnen spelen.
We kregen ook nog een tip door van Griet en Senne voor de kinderen. Er is namelijk net buiten Bangkok een belefenispark . Een soort van kinderboerderij met modderspeeltuin. De opzet van het park is om de kinderen te stimuleren meer buiten te spelen ipv op hun gsm bezig te zijn .
Met de boot ben je er heel snel en toen we aankwamen zagen we dat we het park voor ons alleen hadden (typisch voor weekdagen blijkbaar) . Het park zelf was net voor Covid opengegaan en is dus zo goed als nieuw . Het is een heerlijke typische warme dag. Vooral het moddergedeelte is extreem fun!
Na ons modderpartijtje nemen we de boot terug en bestellen we een Grab richting ons hotel. Want ik begin lichtjes nerveus te worden. Het is vanavond GUNS N ROSES;
Dit wordt een apart hoofdstuk.
De meeste die mij goed kennen weten dat ik op tijd wil zijn en vroeg genoeg. Dus ik sta er op om op tijd te vertekken. We bestellen een Grabtaxi en een vrouw (sorry dames) komt ons oppikken. Ik wil niet cliché klinken maar het was een ramp. Ze rijdt super traag! Het leek alsof ze nog maar haar rijbewijs had behaald en in Bangkok is dat nogal een ramp. Ze praat geen engels en met google translate is het ook moeilijk. Jana gaf via de Grab app een verkeerde bestemming door en onderweg zagen we dat het eindpunt niet hetzelfde was. Ik probeerde haar uit te leggen dat het niet hetzelfde was maar ze bleef zelf volhouden van wel en ze blijft haar eigen weg volgen. Het is daarbij vrijdagavond en gigantisch druk , belachelijk veel file. Over een kwartiertje doen we een uur. Ik heb nog 2 uur over tegen het optreden begint en ze raden aan een uur eerder er te zijn. Ik begin lichtjes ambetant te worden van de files en begin te zweten. Ik zie dat google maps 1,5u rekent om over een afstand van 25min normaal gezien. WHAT!? Dat betekent dat ik maar een half uur zou hebben voor het aanschuiven. Ik begin doemscenario's te zien dat ik er niet op tijd zal zijn. Ik moet me bijna kwaad maken dat de bestemming echt de verkeerde is en leg mijn gsm met het plannetje voor haar neus. Ik moet bijna roepen, THIS ROAD TO THE RIGHT, PLEAAASE!!! Ik wijs met mijn hand voor haar gezicht waar ze moet inslaan. Met tegenzin volgt ze dan toch mijn route en we komen eindelijk aan aan ons hotel!! Ze lacht even en zegt OOOH. Ik krijg het . Het probleem nu is dat ik geen andere keuze heb dan met haar naar het stadium te rijden omdat alle ander chauffeurs onbereikbaar zijn door de drukte. Ik ren als de bliksem naar ons gebouw en wil naar boven mijn tshirt en kodak halen terwijl Jana bij de chauffeur blijft wachten. De lift doet het niet! Meen je dat?! give me a brake. Het zweet loopt nog meer van me. Gelukkig kan ik met iemand anders zijn badge de lift activeren. Hup over en weer . En weg naar het concert. Althans dat denk ik . Ze rijdt haar auto langs ons hotel in een doodlopend stuk, wat ik al vreemd vond. En ze probeert dan te draaien over een korte plaats. Ze doet het in een kleine 25keer vooruit- achteruit, vooruit - achteruit. Ik ontplof in mezelf. WAAROM WAAROM; Ze rijdt dan nog eens tegen een stenen bloembak, OOPS maar ze stapt gelukkig nog niet uit. Dit lijkt hier verdacht veel op verborgen camera. Bon; Het lukt haar uiteindelijk om te draaien. Weg zijn we. Na 150meter staan we blok vast. Ik zie de tijd alsmaar bijkomen en zie al dat we pas toe zullen komen als het optreden begint. Ik, als super fan, zou haast kunnen wenen. Ik verlies een 10tal jaar van mijn leven tijdens de rit maar probeer wel zo rustig mogelijk te blijven. Ik probeer te mediteren terwijl ik door het venster tussen de wolkenkrabbers door naar een prachtige vollemaan aan het kijken ben. Maar met een hartslag van 300 is het moeilijk de kalmte te bewaren. We schuiven stukje per stukje op en af en toe kunnen we doorrijden. Tot we plots dichtbij het stadium komen. Ik zie dat het daar alweer vast staat. Ik haal geld boven, betaal ze en spring uit de auto. Fuck it ik loop de laatste kilometers. Ik begin te lopen en te lopen en zie de menigte in pakken staan aanschuiven. F"cking H"ll!! Ik ben stout en steek als alleenstaande turbo fan toch veel mensen voorbij. Sorry daarvoor. Normaal doe ik dat niet. Al snel sta ik vooraan bij de gate waar de security met megafoons Thaise instructies aan het roepen zijn. Er zijn al duizenden fans binnen maar het is per groep van , geen idee, honderd ofzo dat je telkens binnen mag. Die dwaze Covid regels, aarh. . Ik versta er de ballen van maar wil zo snel mogelijk binnen. We zijn al over tijd maar ik hoor nog geen intromuziek ofzo. Oef. Na een poosje mogen ook wij binnen. Ik schuif aan in een lange rij , die gelukkig behoorlijk vlot opschuift, waar we een bandje en ticket krijgen. Dan moeten we naar een volgende rij waar we een security check krijgen. Dan ben je binnen EINDELIJK! Aan de security weten ze me te zeggen dat mijn fototoestel niet binnen mag en dat ik deze bij de deposit kan afgeven. Alweer een rij. DAMN; Nog steeds geen muziek. Ok, komaan. Hup vlotjes afgegeven. Terug in de lijn van de security check. BINNEN! Ik loop naar mijn plaats trappen op. Hup ik ben er . Ik zet me neer. BAF de lichten gaan uit en de intro op de schermen begint te spelen. Bijna op de minuut op tijd binnen . Merci GNR om te wachten tot ik binnen was! Ik zie dat het stadium nog maar voor de helft gevuld is en dat de mensen blijven toestromen. Het verkeer zal voor velen daarvoor gezorgd hebben.
Al mijn stress valt weg en ik geniet van elke seconde , van elke noot die er gespeeld wordt. De setlist is fantastisch! Ik besef nog steeds dat dit de band is waar ik in mijn jeugd en nog steeds zoveel aan gehad heb. Dat Slash de reden is waarom ik zo graag wou gitaar spelen. Hij is het nog steeds de coolheid zelf, de rock n roll druipt er van af. Ik geef het toe. Tranen komen op van geluk. Een euforie! Mijn favoriete band , in hart en nieren. Ze spelen een grote 3 uren show en het is puur genot. Axl is niet top bij stem maar dat vind ik helemaal niet erg. De muziek knalt en stuk voor stuk spelen ze 3u lang alsof het hun laatste concert zou zijn. Na 3u komt een einde en buigen ze zoals gewoonlijk een 4tal keer voor ons. Slash springt nog van het podium en geeft de eerste rijen nog enkele handen waarna hij nog even op het podium zijn gekende handstand uitvoert en met een glimlach het podium als laatste verlaat. Nu een taxi naar huis proberen te nemen. Ook dat leek een onmogelijke opdracht. Er staan er veel klaar, daar niet van, maar ze vragen woeker prijzen. Ik weiger deze te betalen en probeer samen te troepen met locals en een lift te catchen; Maar dat lukt niet zo goed omdat niemand een eigen auto heeft. Ik kan uiteindelijk meegaan met een sympathieke Duitser en zijn sympathieke Chinese vriendin. We delen de prijs door 3 en ik geraak alsnog in ons hotel!
We zijn klaar om naar onze volgende bestemming te gaan. Cambodja here we come!
Comments