Vang Vieng de stad waarvan backpackers er jaren geleden een fout boeltje begonnen van te maken. Gelukkig zijn er sinds enkele jaren voor Covid hier maatregelen voor getroffen.
We kwamen aan in Vang Vieng via de nieuw aangelegde Loas-Chinese trein. Het was vroeger een 4 tal uren rijden met een bus over hobbelige wegen. Nu doe je er amper een ander halfuurtje over en zit je ondertussen, op uw gemakske, naar prachtige landschappen te kijken.
Het station past hier eigenlijk niet. Je hebt al die gebouwen in de natuur en dan heb je een bombastisch groot , gigantisch eerder, treinstation. Het lijkt op een vliegveld. Daar is alles tot in de puntjes geregeld. Het is Chinees en dat zie je meteen. Mondmaskers aan, het geld die je afgeeft wordt ontsmet, je valiezen gaan door scanners en je wordt zelf ook met metaaldetectors getest en gefouilleerd. Je wordt nog net niet rectaal onderzocht. Eens binnen in het complex worden je nummers door een microfoon afgeroepen en moet je door een hekken gaan aanschuiven. Daarna is het in perfecte rijen opstellen en (zoals een school zijn leerlingen in rijen laat staan) wachten op de aangegeven plaats van je trein. Niet erg als je niet goed oplet er is namelijk zo veel opgeleid personeel / security die je zelfs de kans niet geven om te missen. Je wordt gecontroleerd en aangewezen waar je moet staan. De trein stopt perfect waar je staat en daar stap je braafjes in en plaats je je bagage onmiddellijk in het bijhorende rek boven je. Uitstekende touwtjes of valiezen worden niet getolereerd en worden onmiddellijk verplaatst of aangepast. Waarom zouden de Chinezen deze investeringen doen vraag je je af? Je kan nu een trein nemen vanaf de Chinese grens naar alle grotere of toeristische steden van Laos. Daar bovenop zagen we gigantische containers staan bij elk station en zagen we veel goedertreinen wegrijden. Dus een kleine gok is dat ze al goed bezig zijn met ontginningen van voor hun interessante grondstoffen die in Laos te vinden zijn en deze ongecontroleerd kunnen vervoeren naar Chinaland. van Luang Prabang, Vang Vieng, Vietiane, ze staan allemaal in verbinding met elkaar. Als reiziger is het wel ideaal geworden om naar die steden te reizen. Het is allemaal brandnew en ik kan me voorstellen dat daardoor het ooit ontoegankelijke Laos , afgesloten van de buitenwereld, een booming business zal worden en weldra platgelopen zal worden van het toerisme. Waaronder veel Chinezekes. Anyway allemaal speculaties.
Vang Vieng is een klein dorp gelegen en omringd door mooie karst gebergtes. Het dorp is een toeristische machine. Je hebt zoveel keuze aan eetplaatskes, bars en knettergekke activiteiten.
Een van die activiteiten is tubing. Je kent het wel van die autobinnenbanden opgeblazen in het water dobberen en zo de rivier afvaren. Het was er een tijd voor de Covid periode zo erg populair bij de backpackers dat het een grote foute boel werd. Ze gingen ladderzat gaan tuben en er waren zoveel accidenten sommige met de dood tot gevolg dat ze besloten het tuben niet meer toe te staan voor lange tijd. Intussen mag je dit wel weer doen maar je mag niet onder invloed zijn van drank of drugs. Sedert de nieuwe regels is het opvallend rustiger geworden. Daarnaast kan je er kajakken, een ballonvaart doen , bergen beklimmen om tot schitterende viewpoints te komen, ziplinen, ... en buggy rijden.
Voor onze reis kwamen we via via in contact met een koppel (Senne en Griet) van Gent die ook 6 maanden gingen reizen door Azië met hun 2 dochters van 9 en 11 (Robin en Sam). Dit zo goed als de volledige zelfde periode. Het was een toffe eerste ontmoeting geweest en we deelden wat leuke locaties uit. Beiden een ander traject van landen maar hier in Laos lieten we bewust onze paden enkele dagen kruisen. Hier in Vang Vieng. Wij waren hier al enkele dagen eerder aangekomen maar hadden omwille van verschillende regenbuitjes nog niet zo veel gedaan van activiteiten maar daardoor wisten we wel al veel toffe bars en restaurantjes te vinden :-). Op een betere dag deden we een mooi trektochtje door een stukje jungle op weg naar een viewpoint. De tocht was klimmen en klauteren over rotsen, met touwen door de jungle. Jack en Lou amuseerden zich terwijl we de slipperige paadjes op klommen.
Door de regen van de vorige dagen was het wel een uitdaging geworden. De zon was die dag wel goed van de partij en brandde zodra je ergens een opening tussen het bladerdak had. We kregen bericht dat Senne en Griet waren aangekomen en dat ze op hetzelfde hotel een kamer geboekt hadden. Het voelt tof aan om eens met gelijkgestemde zielen samen te komen en 's avonds te kunnen samenzitteln terwijl de kindjes slapen. Ook de kindjes kunnen overdag samen spelen ondanks het leeftijdsverschil. We zagen allemaal voordelen.
Toen ze aankwamen bleken ze op een ander , bijna gelijknamig , Hotel geboekt te hebben. Damn. Maar ze konden het nog snel annuleren en herboeken waar wij verbleven. JEIJ!!
We gingen meteen samen gaan eten en keuvelden bij over onze reiservaringen, vergezeld met een stevig Belgisch biertje in de hand.
De kindjes konden het snel met elkaar vinden en het werd meteen een , iets latere, top avond! De dag nadien besloten we, op aanraden van mijn nicht , eens marginaal met een buggy te gaan rijden . Marginaal maar heel erg fun . We moesten Senne en Griet niet echt overtuigen om dit te doen, ze zagen het ook meteen zitten. Alle kinderen waren dolenthousiast bij het zien van de buggy's. Per gezin namen we plaats in een 4-seat Buggy en de race was on. Later mixten we girls vs boys.
We reden over de gewone grintwegen en door de dorpen tussen de prachtige karst gebergtes. Af en toe gingen we eens kort off-road om enkele cirkels te draaien. Het is heel leuk om het eens te doen maar je voelt je wel echt ook een beetje schuldig als we door de dorpjes reden en een grote stofwolk achterlieten. De uitzichten waar we door cruisen zijn wel fenomenaal. We wisselen af en toe eens van chauffeur en ook de kindjes mogen eens kort achter het stuur plaats nemen. We hebben in ieder geval veel plezier. Een stopje aan de blue lagoon waar de kinderen konden zwemmen en samenspelen, op een vlot , op het mooie blauwe water. Een leuke afkoeling in deze hitte. 's Avonds gingen we opnieuw eten bij hetzelfde plaatske waar we de avond voordien waren geweest, omdat ze zoveel soorten Belgische biertjes hadden.
We sluiten af met een dubbele gezinsfoto :-) . Ewel, het was ieeel plezant!
We nemen de trein naar de hoofdstad Vientiane en vertrekken enkele dagen later richting Bangkok om vandaaruit mijn mama op te pikken om samen naar Bali te reizen.
Vientiane, de hoofdstad van Laos is een typische hoofdstad. Niets bijzonders maar toch een leuk kort verblijf gehad. Bali, here we come.
Comments