De dag nadien gaan we voor een tweede bezoek naar het grote tempelcomplex. Vandaag staat Ankor Wat zelf op het programma en Bayon. Het is alweer snikheet en komen rond de middag aan . Er is opvallend weinig volk. Het prachtige complex is een lust voor het oog.
Eens we Ankor zelf binnenstappen merken we dat we "de" plaats voor ons alleen hebben, er is geen kat. We lunchen gezellig in volledige rust met uitzicht op een van de mooiste tempels van de wereld. Onwerkelijk als je weet dat hier soms 10.000 bezoekers per dag zijn. We genieten met volle teugen van de rust en het uitzicht.
Daarna gaan we naar Bayon een bouwwerk die heel herkenbaar is door de verschillende gezichten die op de torens staan. Heel heel mooi. Je kan je bijna niet voorstellen hoe prachtig dit moet geweest zijn toen het nog maar net gebouwd was. Het is in verval nog steeds fenomenaal.
Jack en Lou mogen de leider spelen en ze nemen het heel serieus op. Ze spreken elkaar ook aan met "LEIDERRR!!!" , "JA LEIDERRR", "LANGS HIER LEIDERR" "OK LEIDER" en zo volgen we onze kleine leiders doorheen het tempelcomplex. Soms vragen ze of we het nog aankunnen en waarschuwen ze ons voor gevaren.
Moe en voldaan rijden we terug naar ons hotel. Een frisse douche nemen en dan iets gaan eten.
De dag nadien rijden we met de brommers naar het plattelandsleven en enkele dorpen rond de stad.
Hieronder zie je de typische uitzichten van het platteland. Rijstvelden en palmen er tussen. Alles behoorlijk plat.
We zien mensen oogsten en de hele familie zwaait naar ons, met sikkels in hun handen. Zie je wel dat ze hier ook super vriendelijk kunnen zijn. :-)
Het doet deugd buiten de stad te zijn. Een totale andere vibe.
We rijden door hele mooie straten die vol staan met palmen. Wat een verschil met de stoffige stad.
Kinderen moeten vooral werken. Geld verdienen om rond te komen. Hier zie je hard werkende meisjes die mooi lachen als ik vraag om een foto te mogen nemen.
We stoppen onderweg voor enkele stukken fruit te kopen op deze alweer snikhete dag. De verkoopster is zo vriendelijk om de watermeloen netjes in stukken te snijden voor ons zodat we ze onmiddellijk kunnen verorberen.
Vlees of vis kopen moet je hier echt niet doen. Het ligt meestal al een hele dag in de zon (35gr°)in grote schalen en ze zwaaien er wel eens langs , met een stok en plastiek zakken aan, om de vliegen weg te jagen maar geen idee of dat veel helpt. Hun immuunsysteem zal net iets beter dan het onze zijn.
Het is leuk om met de locals te babbelen want ze zijn ook zeer nieuwsgierig. Als ze Engels spreken is het meestal met een ferm accent en moet je heel goed luisteren naar wat ze proberen te zeggen. Ze vragen meestal wat we willen zien in Cambodja. De meeste toeristen die het land bezoeken beperken zich tot siem reap (ankor wat) en sommige gaan ook nog naar phnom phneng (hoofdstad+ killing fields) maar meestal stopt het daar bij. Ik las in verschillende blogs dat de ware en authentieke schoonheid net vooral te vinden is in de buurten buiten deze trekpleisters. Uiteraard moet je de tempels zeker wel gezien hebben als hier bent.
Maar als ik dan een local vertel dat we de tijd hebben en echt van plan zijn om Cambodja te ontdekken en niet enkel de trekpleisters zullen doen, dan kijken ze met hoog gefronste wenkbrauwen en lachen ze trots. Ze vinden het heerlijk dat we hun land echt willen ontdekken. Recent nog, bij ons hotel, vroeg iemand van het personeel waar we nog heen gingen gaan. Ik zei hem dat we o.a. graag de Kardamon gebergtes willen zien. "Oooooh vewie boetifull!" Zei hij. Mijn automatische reactie is dan steeds, terwijl ik denk hoe tof het zal zijn als hij tips voor ons heeft , de vraag te stellen "you've been there? "
Dan schiet hij in de lach (oprecht hardop lachen). Dju eh, ik kan mezelf voor de kop slaan. Ik weet al wat er komt... "Oh no no sir, not been there, I heard from other people. I oways stay hie". Natuurlijk kunnen zij er niet heen gaan. De mensen kunnen amper hun eigen stad verlaten met hun schrale loon. Ik voel me weer schuldig dit gevraagd te hebben. Maar hij vindt het helemaal niet erg. Wij verwende toeristen toch. En hupla, zoals we elke keer meemaken op reis, sta je alweer met je voetjes op de grond en ben je zo dankbaar voor alles wat we hebben, wat we kunnen doen en besef je dat alle problemen die wij soms hebben in ons leventje, zooo relatief zijn. Hij wenst ons een goede reis toe en ik glimlach een beetje ongemakkelijk terug en zeg bedankt ! Wat opvalt aan Cambodja is dat het leven hier op en top Aziatisch is. De typische dingen van Azië zijn hier aanwezig maar dan uitvergroot.
Op de wegen is het steeds een plezier om om je heen te kijken. Alles kan hier en er is niets die onmogelijk is.
Er is sowieso altijd een oplossing te vinden. Hier gooien ze zo ook, in hun camiongemeenschap , niets weg. Trucks die kapot zijn worden eindeloos hersteld. Zo zijn er hier veel rijdende chassis :-) die ooit, waarschijnlijk, een volwaardige truck moeten geweest zijn. Ook veel brommers zijn hier eerder een bundel van samenhangende blootliggende mechanische ingewanden met een stuur en zadel op geplakt. Lekkende benzinetanks worden vervagen door Plastiken flessen en hup we kunnen weer rijden.
Als ze maar rijden. Wat de lading van goederen betreft zijn er nog minder limieten. De brommers met aangelast karrensysteem, die ook in alle soort vormen en maten bestaan, worden meeeeters hooog beladen! Zowel in de breedte als in de hoogte. Ze zijn er absoluut meester kunstenaars in! Voor originaliteit en volharding geef ik ze een dikke 10/10! Al eens een rijdende kubus zien passeren van 6meter op 6meter? Hier heel gewoontjes en als je echt goed kijkt zie je soms de brommerbestuurder, die meestal ingekneld zit , zitten. Lichtjes voorovergebogen tussen zijn spullen die hij vervoerd. Ik denk dat de kristallen in hun binnenoor gigantisch moeten zijn. Evenwicht bewaren doen ze als de beste! Alle objecten worden vlotjes gestapeld en met fietsbanden aan elkaar gevlochten. Zeg hier nooit, dit kan er niet meer bij. Er zal een reden voor zijn waarom ze hier geen bruggen hebben om onder te rijden. Heerlijke taferelen.
Onderweg naar Phnom Penh stoppen we om iets te eten bij een lokaal restaurantje. De deuren van de minivan gaan open en er komen enkele vrouwen aan met voorgerechtjes. Mooi op schoteltjes geserveerd en sommige zijn al bijna leeg. Ik zie chilipepers er tussen liggen en ik eet nogal graag pikant dus ik wordt aangetrokken maar als ik dan eens van dicht ga kijken zie ik ...
Juist ja. Een berg geroosterde TARANTULA'S!! Toegeven dat ik echt wel alles wil proberen maar hiervan gaat mijn mentale bewustzijn toch lichtjes in weerstand er is even staking in mijn hoofd's eetkamer afdeling. Ik probeer er tegen te vechten maar het lukt me op het moment echt niet om me toch te overtuigen dit te eten. Tju toch. Ik ben teleurgesteld in mezelf en zal me proberen gedurende de reis mezelf mentaal sterker te maken om toch eens te proberen. Later op de dag komen we aan in Phnom Penh en we worden afgezet aan een gigantisch groot en geschift druk rond punt. We staan helemaal onder de indruk op een smal voetpad naar het overdreven drukke verkeer te kijken. WAT IS DIT?! Zoveel chaos bijeen. Hmm, hier beslissen we toch om geen brommers te huren. Nog niet. Terwijl we staan te kijken naar het drukke verkeer worden we door een 8 tal personen omsingeld die ons allemaal ongegeneerd volledig aan het screenen zijn. Ze zien er super onbetrouwbaar uit en het voelt niet goed aan. Terwijl we een Grab bestellen hou ik mijn gsm extra stevig in mijn handen. We vertrouwen dit boeltje hier voor geen haar. Ze stellen enkele vragen en zelf als we duidelijk maken dat we geen hulp hoeven en er al vervoer op komst is, blijven ze toch dicht rondom ons staan. Ze blijven kijken naar ons en fluisteren dingen tegen elkaar. Ik ben me 100 procent bewust van alles rondom ons en neem een concentratie aan die ik leerde in de jiu jitsu. Je weet maar nooit. Waarom blijven ze ook zo dicht rondom ons staan. De grab taxi komt er aan en we stappen vlug in de SUV. Hup weg van hier. Brr grillige vibe. Ok dit wordt een stad om goed op onze spullen te letten. Ik las dat de stad Phnom Penh wel gekend staat voor , overvallen en pickpockers, Een Belg had ons wijsgemaakt dat het een kleine hoofdstad was en mooi gelegen op een berg. Geen idee in welk jaar hij hier geweest is en geen idee welke firma die berg vanonder de huizen weggegraven heeft maar het is hier gigantisch druk en zo plat als iets. De vriendelijke chauffeur zet ons af aan onze studio en het is heerlijk eventjes meer ruimte te hebben. We verkennen de straten rondom onze slaapplaats en ook daar is het leven een bruistablet van jawelste. Zelfs s morgens als ik vroeg opsta om naar een bakker te gaan waar ze trouwens super lekker stokbrood hebben, zie ik dat iedereen al druk in de weer is. Zoveel prikkels en geuren van s morgens vroeg.
We zullen hier niet te lang blijven dat is zeker. We hebben wel meer mogelijkheden in grote steden voor kinderspeeltuinen maar los daarvan staat er maar één iets op het programma. De S-21 gevangenis. Dit wordt een apart stukje. Mensen die gevoelig zijn aan gruweldaden hoeven dit niet te lezen.
Comments