Balinese ceremonies in geuren en kleuren.

We vliegen samen met mijn mama van Bangkok naar Denpassar om van daaruit onmiddellijk een ruime, niet officiële, taxi te nemen naar Ubud. Het is al donker en zien niet zo veel van de landschappen onderweg maar merken de bruisende verkeerssituatie wel op. Het verkeer is ontzettend druk. Aangekomen in Ubud zijn we blij dat onze villa niet in het centrum ligt. De villa zelf ligt een twee tal kilometer buiten het centrum en heeft een beneden en een boven verdiep. Er is veel ruimte voor de kinderen om te spelen. Omdat het al donker is gaan we niet zo ver in de straat naar een leuk en gezellige restaurantje. Er is een lokale coverband aan het spelen met een soort van top 100 playlist. We genieten van het lekkere eten en zingen , met een mondje vol, mee met sultans of swing. De volgende ochtend , als we wakker worden , zien we ons uitzicht voor het eerst . Zowel op het boven verdiep als de gelijkvloers kijken we uit over een prachtig stukje jungle. Waaw. We genieten met volle teugen van ons uitzicht en zijn super content dat we hier nog 6 dagen langer kunnen verblijven.

Ubud is de plaats, denk ik, waar iedereen wel langskomt als ze Bali bezoeken. Gekend voor zijn prachtige rijstterassen. Ik had hoge verwachtingen van de omgeving. Ook al zijn we intussen al heel veel gewend. 's Morgensvroeg ga ik met de kindjes en mijn mama in de straat gaan wandelen. Op zoek naar een plaats waar we onze was kunnen laten doen. Wat meteen opvalt is dat de straat vol staat met talrijk versierde tempeltjes en offerblokken. Maar ondanks dat de villa afgelegen is , is er toch heel veel verkeer in de nogal smalle straat. Ze rijden er behoorlijk snel en moeten we heel vaak uitwijken om niet omver gereden te worden. Deze drukte en vooral het gevaarlijk verkeer in de te smalle straten beginnen mij al snel te irriteren. We zijn dit niet meer gewend en ik had niet verwacht dat het zo druk was rond Ubud. Al zeker niet buiten het centrum. Het is jammer omdat je de hele tijd wil rondkijken naar de Balinese versierde gezellige huisjes. Elk huis of elke familie die hier woont heeft zijn eigen tempeltje met verschillende , soms heel grappige , offerbeelden. Deze grappige en mooie, beelden dienen om hun huis te beschermen en voorspoed te bezorgen. Iedereen gaat er helemaal in op en het lijkt of ze opboksen tegen elkaar , hoe mooier en groter de tempels zijn , hoe beter. De Balinese sfeer is onmiddellijk overal zichtbaar en ruikbaar omdat ze elke ochtend offers brengen en de wierook is daar een onderdeel van. Vrouwen komen buiten in hun mooie gekleurde , typische kledij met kanten bovenstukjes en ze wandelen sierlijk met offers op hun hoofd naar hun eigen tempelcomplex. De mannen, ook in hun typische Balinese outfit een sarong en hoofdband . De kledij en offers zijn overal en elke dag te zien. Niet enkel bij ceremonies. Of je kijgt het gevoel dat er elke dag een ceremonie is. Het gaat vaak om de natuur met bijvoorbeeld "volle maan" ceremonie.

Heerlijk om hier tussen te wandelen en dit te kunnen aanschouwen. Maar door het verkeer is het toch constant opletten. Dan gaat er een alarmbel af in mijn hoofd. Dringend tijd dat we een brommer huren en wegrijden uit deze drukte. Te veel prikkels en te veel opletten met de kindjes.

Zo gedacht zo gedaan. We huren brommers en bezoeken de bekendste rijstvelden en een waterval. Alles is heel erg toeristisch uitgebuit. Op het bijna belachelijke af. De Instagram schommels hangen om de 30 meter en de I LOVE BALI letters hangen tussen de bomen. Zooo jammer. De rijstterassen zijn ontzettend mooi maar laat aub de natuur enkel maar natuur zijn. Het is een dubbel gevoel maar gelukkig is de schoonheid er van wel groot. We krijgen het gevoel dat Ubud niet zal voldoen aan de verwachtingen die we hadden. Het blijft wel prachtige natuur maar je kan met zoveel uitbuiting minder genieten. Natuur moet in onze ogen eenvoudig blijven, zonder schommels, of letters. Sorry insta fanatici.

Jana was hier 11 jaar geleden al eens geweest en zei dat het nog totaal niet zo was. Bij de waterval hadden we opnieuw hetzelfde gevoel , het is heel mooi maar je moet er dan wel alle kraampjes, bars, schommels en toeristen weg filteren. Het leverde wel enkele schitterende foto's op.

De dag nadien , 's morgens vroeg, was ik gewekt door mijn allerliefste Lou'tje. Ik besloot mijn huiswerk te maken en te doen waar we goed in zijn. Ik stippelde een route uit via google maps in de hoop uit de drukte en ten volle in de natuur te zitten, zonder andere toeristen tegen te komen. Het leek een onmogelijke opdracht omdat we in Ubud tot nu toe geen plaatsen tegenkwamen waar er weinig verkeer of rust te vinden was. De route bleek een schot in de roos te zijn. We waren nog maar vertrokken en kwamen op adembenemende plaatsen, er was ook zeer weinig verkeer en we zagen los van de prachtige zichten , het leven achter de schermen. Kleine dorpjes, ambachtelijke sculpterende mannen, een oogstviering/ceremonie waar mannen met hun scherp gesneden sikkels en vrouwen in hun traditionele kledij met offers op hun hoofd in een stoet liepen. Nooit gedacht deze authentieke zichten nog te kunnen zien rond Ubud. Het werd een prachtige dag en we besluiten de dag nadien opnieuw een gelijkaardige tocht te proberen maken waar we eindigen bij een speeltuintje voor de kinderen.