SL21

Wist je dat Unesco ook sites heeft die herkent worden , maar niet als monument of natuurfenomeen ? ; Maar wel als herinneringen in de geschiedenis van de mensheid . Dingen die nooit meer mogen vergeten worden. De site SL 21 is er hier een van.

Ik stap, alleen binnen, in het schooldomein Tul Sleng. Met een audio koptelefoon op mijn hoofd wordt ik begeleid in een van de De donkerste bladzijden van de Khmer geschiedenis.

Tuol Sleng was, voordat Pol Pot Phnom Penh binnendrong, met zijn Rode Khmer leger , een gewone school. De Rode Khmer kwam de hoofdstad binnen vlak na de oorlog en riep massaal in de straten dat iedereen zo snel mogelijk , voor een drie tal dagen , het huis moest verlaten. Omdat de U.S. zogezegd de stad zou plat bombarderen. Iedereen werd gedwongen zijn huizen te verlaten . De Rode Khmer had ook heel veel kindersoldaten die ook dienden om mensen te verraden. Phnom Pehn werd volledig ontruimd en iedereen moest zich laten registreren. Degene die voor de overheid gewerkt hadden , of Frans spraken , werden gevraagd zich spontaan aan te melden. Er werd er bij verteld dat het ok was en dat ze vergeven gingen worden . Toen deze mensen zich opgaven werden ze "vriendschappelijk" meegenomen, maar ze werden nooit meer terug gezien.

Er werden gigantisch veel mensen opgepakt. Niet enkel degene die voor de overheid of het leger werkten, maar ook dokters, advocaten, monniken, mensen met een bril. Allemaal pottentiele slimme mensen die mogelijks twijfels zouden hebben of tegen het regime in opstand zou kunnen komen.

Ze werden allemaal opgepakt en geen van hen werden terug gezien.

Toen de Rode Khmer na x aantal jaren door de Vietnamezen werden overmeesterd werd deze school ontdekt. De school was al jaren geen school meer maar een geheime plaats geworden waar gigantisch veel mensen werden gemarteld en geëxecuteerd.

Op deze foto kan je zien dat de verluchtingsroosters die je op het eerste verdiep ziet, normaal zijn en op de gelijkvloers werden ze dichtgemetseld. Dit was om het geluid tegen te houden. Er werden traliën voor de vensters geplaatst en en de luiken werden voor enkele jaren dicht gedaan. De klaslokalen van de school werden door de Rode Khmer omgevormd in een bloederige "ondervragingskamers".

Er stond 1tafel met een stoel , waar de documenten lagen die getekend moesten worden. In dezelfde kamer stond een metalen bed met ijzeren bar, waar teugels aan gingen, waar de ondervraagden vastgeketend met hun voeten aan vasthingen. Er stond ook een kistje die men gebruikte om lichaamsdelen in te werpen.

Het proces ging als volgt. Een of meerdere ondervragers gingen met een slachtoffer binnen in de kamer en er werden vragen gesteld waarom hij bepaalde dingen gedaan had.

Het slachtoffer wist totaal niet waarover ze het hadden , waarop ze hem begonnen te martelen. Ze gebruiken een zelfgemaakt "martelboek" die vol met instructies staat om mensen zo snel mogelijk dingen te laten bekennen die ze eigenlijk niet gedaan hebben. Na dagenlange marteling, als het al zo lang duurde, werden ze een voor een na het "bekennen en ondertekenen van het document" meegenomen en vermoord. Maar soms "mislukte" de marteling en stierven ze al tijdens de marteling, waarop de martelaars zelf ook vermoord werden omdat ze hun job niet goed deden.

Er waren in de andere klaslokalen kleine gevangenisruimtes gemaakt waar ze, gemarteld, vastgeketend aan een vloer vasthingen, wachten op hun executie.

Slechts enkelen van de 20.000 overleefden dit en lieten getuigenissen na. Hoogst waarschijnlijk waren er nog veel meer slachtoffers maar omdat de Rode Khmer in allerijl is moeten vluchten , hebben ze nog snel proberen zoveel mogelijk documenten proberen te verbranden. Er werden heel veel foto's gevonden en opgeschreven namen van mensen die hier allemaal vermoord werden. Ook heel veel jonge kinderen en vrouwen werden hier niet gespaard.

De Rode Khmer is in allerhaast moeten vertrekken en hebben geen tijd meer gehad om de laatste slachtoffers af te voeren of begraven in de massagraven. 14 Slachtoffers lagen nog steeds, dood, vastgeketend op het bed.

De verschillende schoolgebouwen hadden allemaal hun functie, maar geen enkele een menselijke.

Pol Pot had trouwens ook nog mensen in dienst die zijn eigen hoofd moest namaken in stenen beeldhouwwerk. Indien het namaak hoofd niet genoeg leek op dat van hen, werden ze ook geëxecuteerd. Je passeert klaslokalen vol met foto's van slachtoffers, foltertuigen, schedels, kleren van slachtoffers, kinderkleren...

Ik kan je verzekeren dat een bezoek aan deze gevangenis of aan de killing fields geen feel good trip is. Ik ben na 2 uur bezoek misselijk buitengekomen. Waanzin.