top of page
Zoeken
Foto van schrijverDavid Seys

1 September - Palmbomen aan de horizon.

Na onze volledige maand door Vietnam gereisd te hebben, hadden we beseft en beslist het iets trager aan te pakken. Eventjes one of the locals worden door langer te blijven op een plaats en de nadruk leggen op Relaxen met hoofdletter R. Eventjes geen visum gedoe meer en op naar de tot de wereldtop behorende tropische stranden. Karstgebergtes met tropische stranden, baaien, eilanden: Zuid Thailand, we zijn terug! Jana wist een pracht van een resort te boeken binnen ons dagbudget . Ja , een dagprijs als richtlijn hebben we nodig als je 6 maand op reis bent, met 4, en niet zwemt in het geld. Haha. De prijzen zijn een derde tot de helft goedkoper dan voorgaande jaren wist de vriendelijke uitbaadster te vertellen. Momenteel is er een 10 procent van alle toeristen die hier normaal in september vertoeven. Lucky us. Het resort ligt afgelegen, volledig in de natuur, met eigen aangelegde fruithoeve. Mango's, bananen, ananas, ... noem het op en het groeit hier in de tuinen. Ohja, appels niet, dat is hier trouwens echt moeilijk te vinden. Het zwembad van het resort hebben we elke dag voor ons alleen. Jack en Lou amuseren zich rot. Mama en papa ook , met een coctail in de hand :-) .



Het is 1 September, de scholen starten terug op. Iedereen druk in de weer. Adrenaline bij de kinderen. Adrenaline bij de leerkrachten. Normaal was ik nu ook al druk in de weer een fantastische eerste dag voor de leerlingen voor te bereiden. Maar nu wandel ik op 1 september, met mijn prachtig gezinnetje, op een van de mooiste tropische stranden van de wereld. De stranden liggen er verlaten bij, op enkele bootjes na , die dobberen langs de kustlijn. Het is een prachtig zicht maar ook een raar zicht. Als je weet dat je hier meestal bijna letterlijk geen plaats meer hebt om een handdoek te leggen. De Chinese lockdowns zullen ook wel een serieuze invloed hebben.

Aapjes klimmen , springen , zwemmen en duiken zelfs , langs je, alsof ze jouw niet zien.









Af en toe blokkeren er enkele aapjes de houten wandelpaden, die de verschillende stranden met elkaar verbinden. Dan is het heel traag passeren en hopen dat ze je niet bespringen, ook al zijn we ingeënt tegen hondsdolheid , die monkeys hebben toch ferme tandjes. PS die apenpokkenhype, daar doen we niet aan mee. De wandelpaden lopen langs de heerlijke tropische begroeide bergflanken en zijn vaak de enige manier om bij bepaalde stranden te komen. Tenzij je natuurlijk een privé boot zou huren.






Het geluid van de klotsende golven, het geluid van de dieren, de natuur en verder niets. Nog steeds 1 september? Jawel, het besef dat ik nu normaal omringd ben door een gigantische drukte van dolenthousiaste leerlingen en ook het omgekeerde , leerlingen waarvan je bij de eerste oogopslag ziet dat ze "verplicht" naar school moesten komen maar eigenlijk totaal geen zin hebben om op school te zijn, is er en ik moet stiekem lachen. Ik hou eigenlijk wel van die eerste September en ben meestal erg enthousiast om iedereen terug te begroeten en ze irritant te belagen met tal van vragen in de hoop hun motivatie naar het oppervlakte krijgen. Maar deze dag kost me meestal enorm veel energie. Dus ik moet toegeven dat de setting nu, in alle rust, in alle vrijheid, met mijn gezin, nog net iets leuker is dan een schoolse 1 September :-) . Jack en Lou spelen in hun blootje op de verlaten witte zand stranden. Op een bepaald moment staat Lou recht en begint een imitatie van manneke pis te doen, maar dan int echt :D Lou voelt zich heel erg op zijn gemak een echte naturist.



Een ander avontuur die Jack en mezelf aangingen was het bezoek bij de lokale kapper.

Vol enthousiasme toonde ik enkele foto's hoe Jack zijn haar mocht geknipt worden. Ze zetten hem hoog op een kappersstoel en begonnen aan, wel eigenlijk moeilijk te omschrijven, de aanval.



De tondeuse ging met hoge snelheid tekeer op Jack zijn hoofd. Het was niet om aan te zien. Dit kon gerust een memorabele scene uit een Quinten Tarantino film geweest zijn. Ik begon , voor ik iets kon zeggen, kale plekken te zien op zijn hoofd en kreeg er koud zweet van. WHAT ARE YOU DOING?!! Dacht ik. Waar had onze communicatie fout gelopen? Toen ze klaar was stond ik nog steeds met open mond stond te staren naar Jack alsof ik door hem kon kijken. Ze vroeg of het goed was. Ik zei , zoals ik beleefd opgevoed ben, ja hoor, top werk. Het grappige was dat Jack in de spiegel keek en super blij was. Ik ben een grote jongen! Een voetballer , papa. Hij maakte enkele spidermanbewegingen met THR sounds in de spiegel en sprong tevreden van zijn kappersstoel.




Ik was aan de beurt. Met een klein hartje probeerde ik nog duidelijk te maken dat het niet zo kort hoefde te zijn van mij. Ik nam plaats op de kappersstoel. In mijn hoofd nam ik vluchtig nog afscheid van mijn weelderige haardos en sprak tot hem. "Salutjes en bedankt om mijn hoofd al die jaren zo beschermd te houden, warmte te bieden, in de war te liggen , er te zijn voor mij in goede en slechte dagen. Het was een zeer emotioneel moment, maar je moest er bij geweest zijn. Ik wachtte de agressieve aanval van de tondeuse af maar al bij al was het bij mij nog goed afgelopen en we leefden nog lang en gelukkig.




72 weergaven0 opmerkingen

Recente blogposts

Alles weergeven

Comments


Post: Blog2_Post
bottom of page